Нібыта хворая жывёла,
Бадай не цягне ногі дзень,
Здалёк відаць абрыс касцёла,
Які працяг у поле цень.
Неверагодныя прывабы,
Здаецца, сонейка знайшло
На гэтым небе; вельмі слабы
Адчула кліч, якім сяло,
Што ў гарызонце разгарнулась,
Яго цягнула на пакой.
А сонны дзень прачнуўся чула
І пацяжэў па-над ракой,
Пасуравеў. І цёмна стала,
І коўдра ночы падпаўзла,
І нібы ўсё замармытала
Ўспамінам дзённага цяпла…

Автор готов к любой критике. Смелее!